Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:9 Issue: 4, 2004

شایع ترین علت مرگ در دنیا، بیماری عروق کرونر قلبی می باشد و یکی از موثرترین روش های درمانی آن آنژیوپلاستی محسوب می گردد. در این مطالعه دوسوکور به بررسی عوارض قلبی و غیر قلبی و همچنین اثر بخشی دو داروی کلوپیدوگرل و تیکلوپیدین در بیماران تحت آنژیوپلاستی پرداخته شد.
این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی بیمارانی که از اسفند ماه 1379 لغایت اسفند ماه 1381 در بیمارستان شهید مدرس تهران تحت آنژیوپلاستی با Stent (فنر) و تحت درمان یک ماهه داروهای آنتی پلاکتی (تیکلوپیدین و کلوپیداگرل) همراه با آسپرین قرار گرفتند انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. خصوصیات فردی و زمینه ای بیماران در دو گروه شاهد و مورد از لحاظ سن، جنس و عوامل خطر ساز ثبت گردید. به گروه مورد از 3 روز قبل از آنژیوپلاستی تیکلوپیدین، و به گروه شاهد از 3 روز قبل از آنژیوپلاستی کلوپیداگرل به ترتیب با دوزهای 250 میلی گرم 2 بار در روز و 75 میلی گرم روزانه و هر دو همراه با آسپرین 100 میلی گرم در روز تجویز گردید و تا 3 ماه از نظر عوارض گوارشی، پوستی، وضعیت گلبول های خونی و درد قفسه سینه بررسی گردیدند. همچنین تست ورزش 3 ماهه پیگیری و در صورت داشتن اندیکاسیون آنژیوپلاستی مجدد شدند.
تا پایان سال 1381 پیگیری 196 مورد از این بیماران تا مرحله نهایی کامل گردید. در گروه مورد (تیکلوپیدین) 106 بیمار (57 مرد و 49زن) و در گروه شاهد 90 بیمار (66 مرد و 24 زن) قرار داشتند. از نظر عوارض قلبی حاد مانند سکته، آنژین ناپایدار، آریتمی، انسداد حاد و مرگ بین دو گروه تفاوت معنی داری دیده نشد. از لحاظ عوارض غیر قلبی در این مدت هر چند به نحو بارزی میزان موارد لکوپنی، ترومبوسیتوپنی، خونریزی و بثورات جلدی و عوارض گوارشی در گروه تیکلوپیدین بیشتر بود ولی از لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. تعداد موارد تنگی مجدد اثبات شده با آنژیوگرافی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشته و با سایر مطالعات برابر بوده است.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به اثرات یکسان دو داروی تیکلوپیدین و کلوپیداگرل به نظر می رسد می توان استفاده از تیکلوپیدین را به جای کلوپیداگرل در بیماران تحت PTCA مورد نظر قرار داد.

سیس پلاتین یکی از متداول ترین داروها در شیمی درمان سرطان است. این دارو در درمان سرطان پیشرفته بیضه، سرطان پیشرفته تخمدان سرطان مثانه سروگردن، سرطان ریه و در برخی از انواع نئوپلاسم کودکان کاربرد درمانی داشته است. کشت سلولی از جمله روش های مناسب برای بررسی تاثیر داروها در روند رشد سلولها، به خصوص سلولهای سرطانی است. در این پژوهش به منظور بررسی تاثیر سیس پلاتین بر روند رشد سلولهای سرطانی، پس از کشت سلولهای سرطان تخمدان در محیط آزمایشگاه، به مقایسه کینتیک رشد این سلولها در گروه شاهد با گروه تحت تاثیر داروی سیس پلاتین پرداختیم.
این پژوهش به صورت تجربی بوده و در آن از روش های متداول کشت سلول استفاده شده است. سلولهای سرطان تخمدان هامستر چینی (CHO) در محیط کشت DMEM/F12 و در فضای انکوباتور مرطوب 37°C به همراه % CO2 5رشد داده شد. آنگاه با رسم منحنی رشد مربوطه، پارامترهای رشد این سلولها مورد بررسی قرار گرفتند. گروه دیگری از همین سلولها و در شرایط رشد مشابه برای مدت یک ساعت با بالاترین غلظتی از سیس پلاتین که از روند دوز- پاسخ تبعیت می کرده است، برخورده داده شده و پامترهای رشد آنها نیز مورد بررسی و با گروه شاهد مقایسه شده است. به منظور بررسی کمی سمیت سلولی سیس پلاتین بر سلولهای سرطان تخمدان CHO از روش شمارش تعداد کلنی در گروه شاهد و همچنین گروه های متاثر از غلظت های گوناگون سیس پلاتین استفاده شده است. بررسی های آماری و رسم نمودارهای مربوطه با استفاده از برنامه رایانه ایPrism ویرایش چهارم صورت گرفته است.
رشد سلولهای سرطان تخمدان CHO از قانون عمومی رشد سلولها در فازهای لگاریتمی و ثابت پیروی می کند. بر این مبنا زمان دو برابر شدن این نسلولها در این شرایط رشد 18.26±2.6 ساعت تعیین شد. سمیت سیس پلاتین بروی ای نسلولها تا غلظت1 μg/ml از روند دوز- پاسخ تبهیت کرده و پس از آن به حالت صاف می رسد، به ترتیبی که افزایش مقدار بیشتر دوز، تاثیری در سمیت سلولی ندارد. برخورد سلولها با این غلظت نشانگر کاهش نسبت کاشت سلولهای سرطان تخمدان CHO به میزان 37% شده است (P<0.05).
نتیجه گیری و توصیه ها: رشد سلولهای سرطان تخمدان پس از برخورد با سیس پلاتین در همه مراحل نسبت کاشت، رشد لگاریتمی و مرحله صاف تحت تاثیر قرار می گیرد. نحوه تاثیر سیس پلاتین بر روند رشد این سلولها به گونه ای است که با اهمیت ترین مرحله تاثی بر نسبت کاشت سلولهاست که برای اولین بار در این پژوهش به آن پی برده شده است و امکان بکارگیری این دارو برای جلوگیری از لانه گزینی سلولهای سرطانی و در پی آن تومورهای ثانویه را پیشنهاد می کند. همچنین بر اساس نتایج، هر چند سیس پلاتین در محدوده متناسب با کاربرد بالینی آن روند دوز- پاسخ خوبی را نشان می دهد، لیکن برای اولین بار نشان داده شده است که این روند در سلولهای سرطان تخمدان هامستر چینی طیف محدودی داشته و در غلظت های بالاتر1 μg/ml از تاثیر آن کاسته می شود. بررسی مقایسه ای این پدیده ها در سلول های دیگر و همچنین انجام پژوهش های دقیق تر در برای یافتن دلایل این مشاهدات پیشنهاد می گردد.

یکی از شایع ترین بیماری ها در سنین کودکی پیلونفریت حاد می باشد که تشخیص زودرس آن برای جلوگیری از عوارض این بیماری اهمیت خاصی دارد. عدم وجود معیارهای بالینی و آزمایشگاهی خاص برای این بیماران و در ضمن گرانی، در دسترس نبودن و تهاجمی بودن اسکنDMSA (استاندارد طلایی تشخیص پیلونفریت حاد) و همچنین وجود مطالعاتی مبنی بر قدرت تشخیص پروکلسیتونین، این تحقیق با هدف تعیین کارآیی پروکلسیتونین پیلونفریت حاد در کودکان انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی، روی پنجاه بیمار مشکوک به پیلونفریت حاد انجام گرفت. تشخیص قطعی بیماری بر یافته های اسکن DMSA قرار شده داده. مقدار پروکلسیتونین سرم بیماران با روش ایمونولومتریک اندازه گیری گردید. به طوری که مقدار 0.5 نانوگرم در میلی متر پروکلسیتونین سرم بیماران نرمال و بیش از این مقدار به عنوان ابتلا به پیلونفریت حاد شناخته شد.
از 50 بیمار بررسی شده، 43 نفر (86%) دختر با میانگین سنی 24.9 ماه و 7 نفر (14%) پسر با میانگین سنی 22.4 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط مقدار پروکلسیتونین سرم، 1.63 نانوگرم در میلی متر و در 10 نفر مقدار آن کمتر از 0.5 نانو گرم در میلی متر بود. در 47 بیمار اسکن DMSA شواهدی دال بر پیلونفریت حاد را نشان داد. میزان حساسیت و ارزش اخباری مثبت مقدار پروکلسینونین سرم در تشخیص پیلونفریت حاد به ترتیب 83% و 97.5% محاسبه شد.
نتیجه گیری و توصیه ها: ارزش اخباری مثبت مقدار پروکلسیتونین سرم برای تشخیص پیلونفریت حاد قابل قبول است. با توجه به محدودیت ها و کاستی های سایر معیارهای بالینی و آزمایشگاهی جهت تشخیص پیلونفریت حاد در کودکان، تعداد نمونه بیشتری برای به کارگیری این روش توصیه می شود.

آنوریسم های اینتراکرانیال از جمله بیماری های مرگبار و در عین حال قابل علاج سیستم عصبی می باشند که اغلب به صورت ناگهانی و با خونریزی زیر عنکبوتیه(Sub Arachenoid Hemmorage=SAH) تظاهر می کنند. این مطالعه به منظور تعیین نتایج اعمال جراحی 10 ساله (از فروردین 1371 لغایت اسفند 1381) بر روی مبتلایان به آنوریسم اینتراکرانیال مراجعه کننده به بخش اورژانس جراحی اعصاب بیمارستان شهدای تجریش تهران انجام گرفت.
این تحقیق به روش Existing data و با مراجعه به پرونده بیماران انجام شد و طی آن مشخصات از لحاظ سن، جنس، علایم بیماری، مکان بیماری، عوارض قبل و بعد از عمل جراحی بیماران مورد بررسی قرار گرفت.
از بین 85 بیمار مورد بررسی (مجموعا 90 مورد آنوریسم) نسبت مرد به زن 3 به یک و میانگین سنی 15.4±46.2 سال بود. شایع ترین شکایت بالینی سردرد شدید و ناگهانی بود. گرفتاری نواحی مختلف به ترتیب شیوع عبارتند از: ناحیه سوپراکینویید (35 مورد)، شریان مغزی قدامی (34 مورد) و شریان مغزی میانی (21مورد). بیشتر بیماران در درجه 1 معیار Hant & Hess قرار داشتند. 47 بیمار به دنبال عمل جراحی دچار عارضه شدند که شایع ترین عارضه عصبی آنان، وازواسپاسم بالینی بود. 15 بیمار به دنبال عمل جراحی فوت کردند که میانگین سنی آنان بالاتر از میانگین سنی افراد زنده مانده بود و شایع ترین عامل مرگ و میر وازواسپاسم بالینی و عوارض ریوی بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به فراوانی مرگ و میر در افراد با سن بالا و نیز با توجه به شایع ترین عوامل منجر به فوت، لازم است این گونه بیماران تحت شرایط ویژه ای عمل شده و مورد مراقبت بیشتری قرار گیرند.

در بیماران مبتلا به سرطان پستان با خطر بالای عود موضعی، رادیوتراپی کمکی بعد از ماستکتومی یکی از اجزای جدایی ناپذیر درمان می باشد. هنوز در مراکز رادیوتراپی دنیا رژیم استانداردی از نظر تعداد جلسات، دوز مورد نیاز برای هر جلسه و طول مدت درمان جهت رادیوتراپی پستان، مورد قبول واقع نشده است. بنابراین به منظور مقایسه نقش رژیم درمانی 21 روزه با رژیم متداول 35 روزه از نظر عود موضعی بیماری، این تحقیق بر روی بیماران مبتلا به سرطان پستان که جهت درمان های کمکی به بیمارستان جرجانی و بیمارستان مدائن ارجاع شده بودند، انجام گرفت.
تحقیق به روش cohort-study بر روی 100 بیمار مبتلا به کارسینوم مهاجم پستان که تحت ماستکتومی رادیکال اصلاح شده قرار گرفته و جهت رادیوتراپی ارجاع شده بودند، انجام گرفت. 50 بیمار رادیوتراپی کوتاه مدت 40 GY) در 15 جلسه در طول 21 روز)، و 50 بیمار رادیوتراپی متداول 50 GY) در 25 جلسه در طول 35 روز) دریافت کرده بودند. بیماران در هر دو گروه به لحاظ سن، مرحله بیماری، سمت بیماری (چپ یا راست)، وضعیت شیمی درمانی و هورمون درمانی مشابه بودند.
این تحقیق روی 100 بیمار و در دو گروه 50 نفری انجام گرفت. میانگین سنی (± انحراف معیار) گروه مورد 10.99±49.9 سال بود که تقریبا مشابه بودند. 3 بیمار در طول 5 سال عود موضعی را به عنوان اولین عود تجربه کرده بودند که یک بیمار در گروه رادیوتراپی کوتاه مدت و دو بیمار در گروه رادیوتراپی متداول قرار داشتند. بقای عاری از عود موضعی در 5 سال تقریبا در هر گروه مشابه که برای گروه مورد (رژیم کوتاه مدت) 98% و برای گروه شاهد (رژیم متداول) 96% بود (P<0.57). در این مطالعه، اختلافی بین بقای عاری از بیماری (P<0.84) یا بقای کلی (P<0.76) بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه، افزایش نسبتا کم دوز در هر جلسه، به نحوی که دوزکامل و زمان کل درمان کاهش یابد را جهت رادیوتراپی پستان مورد تایید قرار می دهد. این مطالعه مشخص کرد که رژیم کوتاه مدت 40 GY) در 15 جلسه در طول 21 روز) در جلوگیری از عود موضعی به اندازه رژیم متداول 50 GY) در 25 جلسه در طول 35 روز)، موثر است. پیشنهاد می شود که در آینده این مطالعه به صورت آینده نگر و با تعداد نمونه های بیشتر انجام گردیده در ضمن علاوه بر اندازه گیری عود موضعی و بقا بررسی عوارض دیررس نیز صورت گیرد.

سرطان پستان شایع ترین بدخیمی زنان و دومین علت مرگ در آنان به خاطر بدخیمی است. (99m Tc MIBI) 99m Tc methoxyisobutylisonitrile رادیو دارویی است که ابتدا در بررسی پرفیوژن میوکارد به کاربرده شد ولی بعدها، نقش موثر آن در یافتن تعدادی از بدخیمی ها از جمله سرطان پستان روشن شد. به منظور بررسی دقت تشخیص سینتی ماموگرافی با99m Tc -MIBI در کشف بدخیمی پستان و کارآمدتر بودن نمای prone lateral نسبت به نماهای متعارف، با استفاده از تشکی مخصوص که برای اولین بار در ایران طراحی شده است، این تحقیق در بخش پزشکی هسته ای بیمارستان آیت الله طالقانی، طی سال های 79-78 انجام شد.
تحقیق به روش توصیفی و بر روی کلیه زنان مبتلا به توده پستانی، مراجعه کننده به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان طالقانی انجام پذیرفت. کلیه بیماران تحت سینتی ماموگرافی با99m Tc -MIBI در نماهای anterior وprone lateral چپ و راست از پستان ها قرار گرفتند. جهت مقایسه با نتایج هیستوپاتولوژی به عنوانgolden standard از همگی بیماران طی یک هفته بعد از انجام سینتی ماموگرافی و به یکی از سه روش بیوپسی سوزنی، لامپکتومی و یا ماستکتومی نمونه برداری به عمل آمد.
تحقیق بر روی 15 خانم انجام گرفت. حساسیت، ویژگی و accuracy سینتی ماموگرافی با99m Tc-MIBI برای پیدا کردن ضایعات بدخیم پستان در نمایsupine anterior به ترتیب 75%، 100%، 81% بود که با تغییر وضعیت بیماران به prone و تهیه نماهای lateral از پستان ها این اعداد به ترتیب به 91%، 100%، 93% افزایش یافت.
نتیجه گیری و توصیه ها: در نهایت به نظر می رسد99m Tc-MIBI سینتی ماموگرافی آزمون حساس و دقیقی در تشخیص بدخیمی های پستان است. به خصوص زمانی که ساختار آناتومی عضو به علت دستکاری با بیوپسی قبلی تغییر کرده باشد. این حساسیت و دقت را می توان با استفاده از نمایprone lateral افزایش داد.

آدنوکارسینومای معده از بیماری های شایع می باشد که پیش آگهی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. با توجه به این که آلفافیتوپروتیین سرم به عنوان یک تومور مارکر و فاکتور پروگنوستیک در آدنوکارسینومای معده مورد تردید است، و به منظور تعیین شیوع آلفافیتوپروتیین سرم و رابطه آن با خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک بیماران مبتلا به آدنوکارسینومای معده غیر متاستاتیک مراجعه کننده به بخشهای جراحی بیمارستان امام حسین (ع) و بیمارستان خاتم الانبیاء در طی سال های 83-1381 طراحی و انجام پذیرفت.
تحقیق با طراحی cross-sectional انجام گرفت. تشخیص آدنوکارسینومای معده با بررسی پاتولوژیک و میزان AFP سرم به روش رادیوایمونواسی اندازه گیری شد. کسانی که میزان AFP سرم آنها بیشتر از 20 IU/ml بود. به عنوان شیوع AFP بالا تلقی گردیدند و خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک بیماری از جمله متاستاز کبدی، درگیری پریتون، پاتولوژی، stage و Resectability تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 96 بیمارمبتلا به آدنوکارسینومای معده غیرمتاستاتیک تحت بررسی تعداد 9 نفر AFP (%9.4) غیر نرمال داشتند. درگیری پریتوئن و Resectability با افزایش AFP رابطه معنی دار داشت (P<0.05). سایر خصوصیات فردی و بیماری افراد تحت بررسی با افزایش این شاخص ارتباطی نداشت (N.S).
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شیوع نسبتا بالای AFP سرم در مبتلایان به آدنوکارسینومای معده غیر متاستاتیک معده و رابطه آن با درگیری پریتوئن و Resectability، پیشنهاد می شود اندازه گیری AFP سرم در این بیماران صورت گرفته و در افراد با AFP غیر نرمال قبل از عمل جراحی لاپاراسکوپی انجام شود.

یکی از موارد اورژانس دوران بارداری، پره اکلامپسی و اکلامپسی می باشد که بدلیل عوارض آن تشخیص و درمان سریع در مورد این بیماری ها توصیه می گردد. بدین منظور مطالعه حاضر جهت تعیین شیوع پره اکلامپسی و اکلامپسی بر روی خانم های باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای آموزشی تهران در سال 1379 انجام گرفت.
این تحقیق به روش تحلیلی از نوع مورد- شاهدی انجام گرفت که با نمونه گیری تصادفی روی 4856 نفر، 151 نفر در گروه مورد قرار گرفتند. کلیه زنان باردار با سن حاملگی هفته بیستم و بیشتر با معیارهای زیر وارد مطالعه گردیدند:1. خانم های باردار با فشار خون برابر یا بیشتر از میلی متر جیوه یا افزایش فشار خون سیستول به میزان30 mmHg و دیاستول 15 میلی متر جیوه.
2. میزان پروتئین ادرار 24 ساعته بیش از 300 میلی گرم در دسی لیتر.
3. میانگین تفاوت پروتئین ادرار در دو نمونه ادراری به فاصله زمانی 6 ساعت بیش از 100 میلی گرم در دسی لیتر. هر کدام از معیارهای 1، 2 و 3 به تنهایی نشانه پره اکلامپسی و همراهی هر کدام با تشنج، نشانه اکلامگسی تلقی گردید. گروه شاهد را افراد فاقد پره اکلامپسی مراجعه کننده به همان مراکز تشکیل دادند که از لحاظ مشخصات سن، سطح سواد، شغل، محل سکونت و مصرف سیگار با گروه مورد مشابه بودند. وضعیت اقتصادی، نسبت فامیلی با همسر، گروه خونی، سابقه فشار خون بالا و سابقه پره اکلامپسی و اکلامپسی در خانواده درجه اول، حاملگی اول و سابقه ابتلا، شاخص توده بدنی مادر (BMI)، وضعیت مراقبت پره ناتال، روش جلوگیری از بارداری، گروه خون و Rh تعیین و رابطه آنها با بروز پره اکلامپسی یا اکلامپسی تعیین گردید.
از 4856نفر، تعداد 143نفر (3%) مبتلا به پره اکلامپسی و 8 نفر (0.16%) مبتلا به اکلامپسی بودند. در گروه شاهد (378نفر) و در گروه مورد (151نفر) به ترتیب، سابقه ابتلا به پره اکلامپسی و اکلامپسی %4)، %26، (p<0.0001، گروه خونی B منفی %42)، %63، (P<0.05، وضعیت اقتصادی پایین %52)، %64، (P<0.01، نسبت فامیلی با همسر %27)، %37، (P<0.02، سابقه پره اکلامپسی و اکلامپسی در خانواده %6.8)، %15.4، (P<0.003 و حاملگی اول %36)، %45، (P<0.08 اختلاف معنی دار را نشان دادند. در سایر عوامل مرتبط مورد بررسی اختلاف در دو گروه معنی دار نبود.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که شیوع پره اکلامپسی و اکلامپسی در شهر تهران مساله جدی و نگران کننده ای نباشد و انجام پژوهش تجربی دیگری برای تعیین تاثیر تحت نظر قرار گرفتن و کنترل زنان حامله دارای سابقه قبلی ابتلا، گروه خونی B، سابقه فشار خون بالا، افراد با وضعیت اقتصادی پایین و دارای نسبت فامیلی با همسر در بروز پره اکلامپسی و اکلامپسی توصیه می شود.

درباره تاثیر غذاها با نمایه گلیسمی پایین در وعده غذایی مخلوط بر میزان قند خون بیماران دیابتی نوع 2 گزارشات متفاوتی وجود دارد. بدلیل وجود تناقضات و کاستی های طراحی تحقیقات قبلی، این تحقیق به منظور تعیین تاثیر جایگزینی نیمی از نان صبحانه معمول با سیب و یا عدسی بر میزان قند خون بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمائی بالینی(Cross-Over Clinical Trial) بر روی 18 بیمار دیابتی نوع 2 با قند خون ناشتای 126 تا 180میلی گرم در دسی لیتر انجام گرفت. در روز اول تحقیق نمونه ها به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در یک گروه نصف واحد نان صبحانه در مرحله اول با مقدار مساوی سیب و در گروه دیگر با عدسی جایگزین شد. بعد از یک هفته دوره پاک شدگی (Wash-out) بین هفته سوم مطالعه، برنامه غذایی صبحانه در دو گروه جابه جا گردید. در هر 3 مرحله تحقیق، میزان قند خون در زمان های صفر(بعد از 12 ساعت حالت ناشتا)، 60، 120و 180 دقیقه پس از صرف صبحانه به روش گلوکز اکسیداز اندازه گیری و سطح زیر منحنی قند خون پس از مصرف انواع صبحانه مورد مطالعه، محاسبه شد. یافته ها توسط آزمون آماری paired t-test با قبول سطح معنی داری p<0.05 مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
تحقیق بر روی 16 بیمار (13 زن و 3 مرد) با میانگین سنی 6.2±49.8 سال (محدوده سنی 42 تا 63 سال) و میانگین طول مدت ابتلا به بیماری دیابت نوع 5.6±5.1 سال انجام گرفت. صبحانه معمول نمونه ها شامل چای، نان سنگک، پنیر، گوجه فرنگی و خیار بود. سه نوع صبحانه مورد مطالعه، تنها در مقدار فیبر دارای تفاوت آشکاری بودند. سطح زیر منحنی پاسخ قند خون برای صبحانه حاوی سیب و یا عدسی جایگزین به ترتیب 3041.9 ±48149 و 2231.9 ± 4352 میلی گرم در دسی لیتر در دقیقه بود (NS). سطح زیر منحنی میزان قند خون برای صبحانه معمول (4174.5 ± 8469.9 میلی گرم در دسی لیتر در دقیقه) با مقدار آن در صبحانه جایگزین حاوی سیب یا عدسی اختلاف معنی دار آماری داشت (به ترتیب p<0.02 و (p<0.005.
نتیجه گیری و توصیه ها: جایگزینی نصف میزان صبحانه با مقداری سیب یا عدسی که حاوی میزان مساوی کربوهیدرات است. اثر یکسانی بر روی سطح قندخون داشت. بنابراین استفاده از هر یک از این مواد در مقایسه با صبحانه معمولی کمک به بهبود پاسخ گلیسمی در این گروه از بیماران نمود.

ورود به دانشگاه فرایند سازگاری و انطباق با شرایط جدید و نقش های تازه ای را می طلبد که موفقیت در آن تا حدودی به نوع عملکرد و کارآیی خانواده ای که فرد درآن رشد یافته بر می گردد. از آنجائی که شکل گیری خود پنداره هر فرد در خانواده پی ریزی می گردد تعیین وضعیت خود پنداره و عملکرد خانواده در دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هدف این تحقیق قرار داده شد.
نوع مطالعه توصیفی و نمونه گیری از نوع در دسترس بود که درآن 103 نفر از دانشجویان سال اول و دوم دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توسط آزمون خود پنداره beck وFamily Assesment Device-Iranian (FAD-I) (مقیاس سنجش خانواده در سال 1381 مورد بررسی قرار گرفتند. اعتبار آزمون ها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t با قبول مرز معنی داری بر رویP<0.05 انجام گرفت.
همبستگی بین خود پنداره و عملکرد کلی خانواده (r=0.21) و حل مشکل (r=0.1) معنی داربود. رابطه معنی دار بین وضع اقتصادی خانواده و عملکرد کلی خانواده، خرده مقیاس های حل مشکل و نقش ها به دست آمد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به شیوع مشکلات بهداشت روان در میان دانشجویان و وابستگی نسبتا نزدیک احساس خودپنداره و بیگانگی با متغیرهای فرهنگی، اجتماعی و مذهبی که به نوعی ریشه در عملکرد خانواده دارد، بهتر است با مطالعه علمی و دقیق خانواده، مشکلات مربوط را در بین دانشجویان شناسایی و جامعه را از هزینه های درمانی پیش بینی نشده بازداشته و باعث افزایش عملکرد تحصیلی و آموزشی دانشجویان گردید.